Czy w starożytnej Mezopotamii lekarze mogli mieć specjalizację?

Wbrew pozorom okazuje się, że tysiące lat temu systemy medyczne były nieco bardziej złożone niż nam się wydaje. Już wtedy niektórych lekarzy rozdzielano na podstawie specjalizacji. Ktoś mógł zajmować się zwierzętami, ktoś złamaniami, inny medyk mógł parać się ziołami. Mimo wszystko oficjalnie lekarzom nie umniejszano umiejętności niezależnie od ich praktyk. Prawdopodobnie było tak ze względu na niebotyczne zarobki ówczesnych medyków. Ktoś, komu płacono tak dużo, musiał sprawiać wrażenie uczonego, który zna się na wszystkim. Dlatego też pomimo nieoficjalnych specjalizacji pomiędzy medykami, każdy z nich zajmował się wszystkimi chorobami.

W jaki sposób lekarze zajmowali się chorymi przed wynalezieniem szpitali?

Niezależnie od typu lekarza, działali oni w tym samym miejscu. Do dyspozycji medyków, władze miasta oddawały świątynie. Zwykle pacjenci przychodzili do świątyni w celu zabiegu lub oględzin. W przypadku, gdy pacjent nie mógł zjawić się w miejscu modlitwy o własnych siłach, lekarz podróżował do niego. Dlatego też w praktyce wielu chorych otrzymywało porady medyczne w ich własnych domach. Zazwyczaj ludzie nie mieli dostępu do tak zwanych prywatnych lekarzy. Ludzie praktykujący medycynę byli dostępni dla wszystkich. Mimo wszystko niezależnie od czasów można było kupić wiele udogodnień. Z tego względu arystokracja, królowie oraz najbogatsi w królestwie mieli swoją osobistą służbę medyczną.

Jak prezentowali się starożytni lekarze?

Z niektórych źródeł wiemy, że w starożytności lekarze golili swoją głowę. Dzięki temu inni ludzie łatwo rozpoznawali medyka w tłumie. Ciekawe było to, że pomimo nierówności płci, kobiety mogły być lekarzem lub egzorcystą. Mimo takiego przyzwolenia społecznego, damskich lekarzy można było policzyć na palcach jednej ręki. Lekarze w Mezopotamii podróżowali po całym mieście. Nosili ze sobą narzędzia niezbędne do przeprowadzenia zabiegu. Będąc na służbie, byli nieustannie przygotowani do pomocy potrzebującym obywatelom.